Daar waar kanker puur verdriet bloot legt
Ontstaat er ruimte in de leegte.
Lijkt niets ineens alles,
alles lijkt niets.
In verwarring,
Wie is wie
Wie is wat…
Kwetsbaar naakt,
Zoekend naar een weg
tussen overgave en controle houden.
Je daar toe verhouden.
Zonder op te houden,
Voel dat innerlijke kracht kwetsbaar zijn is,
Zonder jezelf daarin te verliezen.
De opgave, van overgave.
Niet aan ‘het lot’,
Maar aan juist datgeen,
wat je hebt te dragen.
Los te laten.
Geraakt, gezien.
Verwondering,
Rauwe pijn,
bewondering.
Dankbaar signaal,
Onuitgesproken verhaal.
Vertaald, in lichaamstaal.
Als een dans tussen het geleefde en het levende.
Bewegend in de ruimte die is ontstaan,
Noch zoekend naar het antwoord,
Of het gelopen pad.
Puur voelen wat er is,
Met pijn, verdriet en gemis.
Rouwen om wat is, of is geweest.
Geeft ruimte voor die ene stap.
Kanker maakt ook vrij.
Opperst eerlijk en nabij,
door en voorbij de eerste pijn.
Want ik, ben gewoon IK.
Geen ziekte, label of diagnose, identificeert mij.
Kanker verstaan,
Door de ogen van liefde,
Luisterend vanuit je hart.
Overstijgt positieve gedachten,
Uit zich in puur gevoel.
Een wordend met die berustende glimlach,
Laat de leegte zich vullen
Levensenergie.
Ruimte gevend aan,
Al dat, wat mag worden verstaan.
