De geheime en de diepste gevoelens van een foodontwerpster die vol in het leven stond en weer opnieuw was begonnen met bijscholen om uiteindelijk daarna een eigen onderneming in food te gaan starten. Tot ze in 2019 te horen kreeg dat ze kanker heeft. Inmiddels is Caat bezig met het schrijven van een bijzonder kookboek
authentiek | beslist | eerlijk | onvervalst | oorspronkelijk | oprecht | origineel | rasecht | regelrecht | waar | waarachtig | waarlijk | werkelijk | wezenlijk | zuiver
168 uurkes vooraf moederdag
Zie nu de werkelijke verbinding tussen moeder en kind. Het echte achterliggende idee lees je straks in mijn boek. Maar nu een tipje van de sluier.
In het leven zijn we steeds meer bezig met nieuwe trends. Waar ik altijd nieuwsgierig naar ben, maar voor mij komen de nieuwe trends altijd voort uit eeuwenoude tradities. Onze ankers.
Door één van oudste inspiratoren uit mijn boek, werd ik gedreven om te kijken naar de traditionele kroning van Charles. Bij het zien van de kroning zag ik een soort eeuwenoude houvast. Kijkend naar de zalving en de Church of England, de Engelse staatskerk, stond ik stil bij mijn tradities, die mijn moeder en vader mij meegaven toen ik kind was.
Meimaand Mariamaand
De meimaand wordt door katholieken ook wel de Mariamaand genoemd, naar de moeder van Jezus. Vanwege het oude Mariabeeld dat in de Hasseltse Kapel staat in Tilburg, is het in mei een echte bedevaartplaats. Het beeld is gemaakt in 1796 en staat symbool voor moeder en kind. Al meer dan 75 jaar staat er in mei iedere dag een ouderwetse snoepkraam bij de kapel. Vroeger gingen we naar een viering, waar mijn moeder de Gregoriaanse liederen meezong, met haar rozenkrans in haar hand. En na afloop kreeg ik snoepjes van de snoepkraam, dat vond ik natuurlijk heel belangrijk als kind. Nu ga ik voor de herbeleving en neem ik geen snoep, maar een stukje zoethout mee van de kraam. Dat ondersteunt naar mijn idee de afweer en zit vol antioxidanten die helpen bij het tegengaan van cellulaire stress.
Iedere dag moederdag als mijn kind komt eten
Na afloop van de kroning appte ik mijn dochter Doris: “Ik wil met jou naar de meiviering in de Hasseltse kapel voor Moederdag”. “Leuk…” appte ze terug. Want mijn moeder heeft haar de traditie ook meegegeven toen ze een kleine meid was. Niet met zang en mis, maar wel samen kaarsjes branden en daarna snoepjes halen. Twee dagen later kreeg ik op de app een onverwachte vraag: “Mam mag ik komen eten?” Om 18.00 arriveerde het spul: Doris, haar vriend Marijn en hond Kees. Ze zaten heerlijk te smikkelen en toen de borden leeg waren zei ik: “Zullen we naar De Hasseltse kapel gaan? Want moederdag is het voor mij iedere dag, als mijn kind thuis aan tafel schuift.”
Er werd meteen enthousiast gereageerd. Toen we aankwamen bij de kapel deelde Doris de geschiedenis van de meimaand-viering met haar vriend. Marijn hield de hond bij zich terwijl Doris en ik naar binnen gingen. Het was stil, en door de stilte voelde ik de connectie tussen mijn moeder, mezelf en haar kleinkind. Wat ik zo lief vond van Doris, is dat ze ook even contact maakte met haar voor haar onbekende schoonmoeder, die toch een beetje bekend is via de verhalen van haar vriend. Prachtig was het, het duurde maar een paar minuten, maar het voelde als een lijntje.
In mijn boek ga ik het met bijzondere gewone mensen hebben over hun lijntjes. Daarover binnenkort meer!
